[ Pobierz całość w formacie PDF ]
drobnych kupców i właścicieli warsztatów rzemieślniczych. Zasadniczym impulsem stał się rozwój kupiectwa,
bankierów, właścicieli składów i wszystkich ludzi obracających du\ymi sumami pieniędzy. Powstanie
absolutystycznych monarchii dostarczyło kolejnego impulsu, stwarzając zapotrzebowanie na kadry administracyjne,
intendentów, rachmistrzów i pisarzy (z procesów biurokratyzacji). Częścią nowej klasy stało się wyedukowane
mieszczaństwo, obejmujące lekarzy, prawników, nauczycieli akademickich i sygnatariuszy umów handlowych. Tym co
łączyło jej członków było prowadzenie własnego biznesu. Własność jest fundamentem społeczeństwa klasy średniej.
Mając własność- firmy, kapitału czy rzadkich i poszukiwanych na rynku pracy kwalifikacji eksperta- ludzie stają się
inni, zaczynają patrzeć w przyszłość z większą pewnością siebie i zaufaniem do własnych sił. Polska klasa średnia
składa się z zarówno z przedsiębiorców, wykonujących samodzielnie określone profesje, zawody oraz równocześnie z
managerowie - zajmujący się pracą umysłową, co odró\nia tą klasą od klasy robotniczej. Formułowanie się klasy
średniej było równoznaczne z powstawaniem nowych pozycji; gospodarka wkraczająca na tory rozwoju nie mogła
funkcjonować bez kadry in\ynierskiej, managerów i wyspecjalizowanych pracowników biurowych, a administracja
rządowa bez kompetentnego korpusu słu\by cywilnej i oficerów obsadzanych drogą konkursu a nie kupowanych
urzędów. Profesjonalizm staje się te\ miernikiem rozwoju kultury, a na stra\y codziennych potrzeb, od których
zaspokojenia zale\y dobre samopoczucie jednostek, stanęli profesjonaliści świadczący wyspecjalizowane usługi.
Pozycje związane z klasą średnią mogły dopiero powstać w społeczeństwie konsumpcji masowej.
Rozpowszechnienie się mentalności posiadacza było najwa\niejszym czynnikiem formułowania się społeczeństwa
klasy średniej.
Jakie są wyznaczniki przynale\ności do klasy średniej?:
Własność jest fundamentem społeczeństwa klasy średniej. Nic tak skutecznie nie motywuje do wysiłku,
wytę\onej pracy, inwestowania w swój rozwój jak pomna\anie swojego majątku i awans społeczny. Wa\nymi cechami
jednostek stał się indywidualizm, przedsiębiorczość oraz rywalizacja.
Drugim wyznacznikiem klasy średniej jest zamo\ność i wysoka stopa \yciowa. Członkowie klasy średniej
funkcjonują w przekonaniu o własnej wy\szości, jednak wymaga to nieustannego demonstrowania dowodów
własnego sukcesu. Bez wątpienia własny dom jest wykładnikiem mo\liwości i aspiracji do wy\szego statusu. Ludzie
zaopatrują się w dobra luksusowe, dą\ą do pomna\ania swojego majątku, do utrzymana wysokiego standardu
materialnego i konsumpcyjnego oraz demonstrowania powodzenia, demonstrowania swojego majątku, zabiegają o
wysokie uznanie społeczne oraz presti\. Stan posiadania, dochody i inne wyznaczniki materialnego statusu zaczynają
identyfikować przynale\ność do klasy średniej.
Trzecią cecha jest wysoka pozycja zawodowa wykonywany zawód jest najbardziej czytelnym atrybutem
klasy średniej. Przekonanie o tym, \e niezale\nie od pochodzenia, rasy czy płci, ka\dy ma równe szanse do
odniesienia sukcesu, tote\ sukces powinien być rezultatem zdolności, zaanga\owania i wysiłku jednostek1(
indywidualizm- ka\dy jest kowalem swojego losu), w myśl zasady fair play niedozwolone są oszustwa, intrygi,
korzystanie ze znajomości itp. Rodzi to ostrą rywalizację zawodową, orientację na wykształcenie i awans zawodowy
tzw. wyścig szczurów
Wreszcie tym, co identyfikuje członków klasy średniej na co dzień, jest ich wygląd, specyficzny styl \ycia w
sferze prywatnej i orientacje \yciowe. Reprezentuje ona dominujące, nowoczesne i najbardziej cenione wzory;
podą\anie za modą, udział w kulturze, aktywne spędzanie czasu wolnego, chodzenie go teatru, opery czy muzeum,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]