[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wyróżniająca Jezusa żydowskość brała się z tego, że pochodził z Galilei, w której panowały mniej sztywne
reguły niż w Jerozolimie czy Judei. Jeśli to prawda, historia i rozwój Kościoła byłyby zupełnie inne, gdyby
jego centrum stanowiła Galilea - gdzie nauczał Jezus przez większość czasu - a nie Jerozolima.
Czwartek, 14 maja (25 ijiar)
Posłusznych poleceniu Jezusa 11 apostołów wróciło do Jerozolimy razem z licznymi uczniami z Galilei.
Towarzyszyły im też kobiety. Tego dnia, a może dzień wcześniej, Jezus ukazał się im w pokoju na piętrze w
Jerozolimie. Nie wiadomo, jak długo rozmawiali. Wzmianki w Dziejach Apostolskich świadczą o tym, że
Jezus mówił o chrzczeniu wodą, którego dokonywał Jan Chrzciciel i które symbolizowało żal za grzechy, a
także zewnętrzne i wewnętrzne oczyszczenie. Oni zaś, mówił, niedługo otrzymają chrzest Ducha
Zwiętego16. Prawdopodobnie zarzucili go pytaniami. W Dziejach Apostolskich czytamy, jak pytają go:
Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi?" (Dzieje Apostolskie, 1,6). Była to wtedy
najważniejsza mesjanistyczna" kwestia. W owym czasie istniało wiele różnych koncepcji dotyczących
tego, co uczyni Mesjasz. Niektóre grupy
głosiły nadejście mesjasza apokalipsy lub eschatologii, który definitywnie zmieni porządek świata za
pomocą sił nadprzyrodzonych. Jezus nie odpowiedział bezpośrednio na to pytanie, twierdząc, że nie jest to
najważniejszy problem. Mówił raczej o obowiązkach, jakie czekają ich, kiedy będą o nim świadczyć ciężką
pracą i dzielnością, ale również używając sił nadprzyrodzonych na wielką skalę: Otrzymacie moc Ducha
Zwiętego, który na was zstąpi, i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii, na
całym świecie" (Dzieje Apostolskie 1,8). Prawdopodobnie o zmierzchu powiódł ich za Jerozolimę, przez
Górę Oliwną w kierunku Be-tanii. To właśnie tutaj pożegnał się z nimi. Pózniej opisując jego zniknięcie,
twierdzili, że otoczyła go chmura. Aukasz pisze, że na Górze Oliwnej, (...) podniósłszy ręce, błogosławił
ich. A kiedy ich błogosławił, odszedł od nich (i został zabrany do nieba)"17. Polecił im, by pozostali w
Jerozolimie, aż nawiedzi ich tajemniczy Duch Zwięty. Kiedy zniknął, powrócili do miasta przepełnieni
radością.
Piątek, 15 maja (26 ijiar) sobota, 23 maja (5 siwan)
Każdego z następnych 10 dni apostołowie, wybrana jedenastka, udawali się do świątyni, by chwalić Pana".
Spotykali się wtedy również w pokoju na piętrze, gdzie pewnego dnia w losowaniu wybrali Macieja na
miejsce Judasza Iskarioty, by znów było ich 12. Towarzyszyło im, kiedy się zbierali, wielu uczniów,
mężczyzn i kobiet, w tym liczni mieszkańcy Galilei. Wszyscy modlili się żarliwie i zapewne rozprawiali o
ostatnich wydarzeniach, ale wracali też wspomnieniami do dawnych dni, rozpamiętując najbardziej
znamienne epizody z trzyletniego nauczania Jezusa. Nadchodził czas narodzin Kościoła. Towarzysząca
temu niepowstrzymana siła sprawiła, że przez następnych 30 lat, mimo oporu i okrutnych prześladowań,
Kościół rozprzestrzenił się ze wschodniej części Imperium Rzymskiego na zachodnią, a także dalej na
wschód, docierając dzięki traktom handlowym do Indii. Grupa zebranych w Jerozolimie 120 %7łydów, a także
ci, którzy pozostali w Galilei, mieli ukształtować charakter przyszłej Europy, a ich posłanie wkrótce dotarło
do najdalszych zakątków świata, jak przykazał im Jezus.
W SZEROKIM ZWIECIE
8
IMPERIUM RZYMSKIE NA ZACHODZIE
Zachodnia cześć cesarstwa, podobnie jak wschodnia, zajmowała rozległy obszar - rozciągała się od
Hiszpanii (Półwysep Iberyjski), poprzez Galię (Francja) po Germanię (Niemcy). Południowe tereny miały
charakter miejski, północne - bardziej rolniczy, chociaż i tu znajdowały się dwa ważne dla tego okresu
ośrodki: Bonna (dziś Bonn) oraz Lutecja (dziś Paryż). Północne ziemie, Galia i Germania, w porównaniu z
Rzymem były dzikimi obszarami. Zamieszkiwali je Celtowie, a jeszcze bardziej na północy i wschodzie -
plemiona germańskie. Celtyckie społeczeństwo miało wysoko rozwiniętą kulturę, która fascynowała
rzymskich najezdzców, między innymi Juliusza Cezara. Była to kultura typowo rolnicza. Jej opisy można
znalezć u greckich i rzymskich historyków i geografów. Brytania w tym czasie pozostawała niezależna od
Rzymu, łączyły ją jednak silne związki handlowe z kontynentem, tym łatwiejsze, że wiele plemion
zamieszkujących wyspę miało korzenie celtyckie. Cesarz Tyberiusz żywo interesował się organizacją
rzymskiej administracji w zachodniej części imperium. W roku 33 istniał już wielki projekt rozbudowy
dróg, dzięki którym nastąpił szybki rozwój handlu pomiędzy Hiszpanią, Galią i Italią oraz zwiększyło się
bezpieczeństwo. Jedna z takich dróg, której budowę rozpoczęto za czasów Tyberiusza, przecinała Pireneje,
łącząc północną Hiszpanię z Burdigalą w Galii1.
Na wszystkich tych ziemiach wraz z romanizacją nastał pokój i pojawiły się szersze perspektywy dla
handlu, tworząc podwaliny pod nową infrastrukturę ekonomiczną. Oczywiście imperium ciągnęło z rozwoju
handlu duże zyski, nowe ziemie stały się również niewyczerpanym zródłem niewolników i rekrutów.
%7łołnierze zaś byli niezbędni nie tylko do utrzymywania porządku, zwalczania powstań oraz odpierania
najezdzców, ale również do budowy dróg. W latach 33-34 legiony stacjonujące w Mezji brały udział w
budowie ważnej strategicznie drogi wzdłuż rzeki Dunaju.
Praca ta wymagała zaradności i determinacji. Niektóre odcinki drogi były często wycinane w skalnych
[ Pobierz całość w formacie PDF ]